Praca ma być źródłem dochodów, jednak poza dostarczaniem gotówki, powinna też sprawiać przyjemność. No, przynajmniej tak byłoby najlepiej dla naszego dobrego samopoczucia. Zadowoleni pracownicy są zwykle bardziej produktywni i w większym stopniu przyczyniają się do sukcesów firmy, w której są zatrudnieni. Ponadto udane życie zawodowe pomaga zachować radość w sferach prywatnych. Niestety, dla wielu osób ich praca jest zbyt stresująca, by potrafili się nią cieszyć. W niektórych przypadkach jest to ściśle związane z czynnikami stresogennymi występującymi w danym zawodzie, w innych sytuacjach pracownicy są po prostu zmęczeni faktem, że dla zarobku wykonują zawód, który nie sprawia im żadnej przyjemności. Czasem niechęć, a bywa nawet, że nienawiść do pracy skłania do podjęcia desperackich kroków. Prowadzone są badania nad tym, których zawodów przedstawiciele najczęściej popełniają samobójstwa. Warto zauważyć, że zawody te są bardzo zróżnicowane. Wysoki wskaźnik samobójstw notowany jest zarówno w profesjach względnie spokojnych, jak i tych ekstremalnych, wymagających odwagi i siły psychicznej oraz fizycznej.
Największy współczynnik samobójstw odnotowano wśród lekarzy ogólnych. Nie da się ukryć, że ich praca rzeczywiście jest stresująca, bo nigdy nie wiedzą, kiedy może się okazać, że to właśnie od nich zależy czyjeś życie. Na co dzień mają do czynienia z przypadkami, które mogą dodatkowo osłabiać ich psychicznie. Choroby, śmierć, cierpienie, a do tego dostęp do leków, które mogą ułatwić im samobójstwo – to wszystko sprawia, że w żadnej innej grupie zawodowej odsetek osób odbierających sobie życie nie jest tak wysoki, jak wśród lekarzy. Za lekarzami ogólnymi znajdują się inni medycy, którzy każdego dnia wykazują się dużą odpowiedzialnością, odczuwają wielki stres, a do tego wystawieni są na nie najlepsze widoki i mają stały dostęp do substancji, które mogą prowadzić do uzależnień i które pomagają w odejściu z tego świata. To stomatolodzy. Jeszcze gorsze przeżycia mają na co dzień chirurdzy, jednak trzymają się nieco lepiej i w zestawieniu zawodów o największym odsetku samobójców zajmują 3. miejsce. Duża liczba samobójstw w tej grupie chyba dla nikogo nie jest zaskoczeniem. Stres, regularne wyścigi z czasem, ogromna odpowiedzialność za zdrowie i życie innych ludzi, a do tego niejednokrotne doświadczenie śmierci pacjenta na stole operacyjnym to tylko niektóre z czynników wpływających na wysoką częstotliwość samobójstw wśród chirurgów. Trzeba jeszcze pamiętać, że mają oni niewiele wolnego czasu, bywają wzywani z domu do pracy o różnych porach, więc praktycznie przez całą dobę powinni być dyspozycyjni. W dodatku mają łatwy dostęp do silnych leków, co jedynie upraszcza im drogę do mniej lub bardziej celowego przedawkowania.
Nie tylko ludzkie choroby i zgony są dołujące. Weterynarze znaleźli się na 4. pozycji rankingu zawodów o najwyższym odsetku samobójców. Podobnie do wszystkich innych lekarzy, każdego dnia spotykają się z tragediami w postaci chorób i śmierci. Ponadto weterynarze są świadkami rozpaczy właścicieli zwierząt, co na większości z nich odciska swoje piętno. Jak wszyscy z branży medycznej, mają niewiele czasu na życie osobiste, bo muszą się bezustannie doszkalać, a czas ich pracy tak naprawdę nie jest normowany. Nieco bardziej zaskakujące jest miejsce 5., na którym znaleźli się kierownicy budowy. Ich praca bywa niebezpieczna ze względu na warunki panujące na budowie, a do tego jest bardzo stresująca, bo to właśnie kierownicy muszą zadbać o dobry kontakt ze zleceniodawcami i pracownikami, najpierw rozumiejąc założenia planu, a potem kontrolując poprawność jego wykonania. Odpowiedzialność jest istotą tego zawodu i przez to bywa on tak bardzo wyczerpujący pod względem psychicznym. W dalszej kolejności wymienia się farmaceutów. Wszystkiemu winny jest praktycznie nieograniczony dostęp do substancji leczniczych. Niektórzy zabijają się nieświadomie, umierając w wyniku uzależnień, inni rozmyślnie przedawkowują leki, ale zawsze chodzi o to, że trudno powstrzymać się od korzystania z farmaceutyków, które są pod ręką.
7. pozycję zajęli inżynierowie morscy. Ich praca być może nie dostarcza traumatycznych przeżyć ani nie jest przesadnie niebezpieczna, jednak zmusza do ogromnej odpowiedzialności i równie wielkiej precyzji. Czasem bywa monotonna, a mimo to wciąż trzeba się na niej maksymalnie skupiać. Badanie, projektowanie, budowanie, kontrolowanie i dbałość o każdy detal są niezwykle obciążające dla ludzkiej psychiki. Tym bardziej, że stworzenie statku zajmuje wiele czasu, więc szanse na zwalczenie lub chociaż redukcję stresu są minimalne, a na pełny odpoczynek trzeba długo poczekać. Kolejne miejsce należy do analityków finansowych i maklerów giełdowych. Obracanie wielkimi pieniędzmi, nerwy związane z wahaniami kursów giełdowych i sukcesy zależne nie tylko od własnych umiejętności, ale też po prostu od losu mogą wykończyć nawet najsilniejszego. A co dzieje się, kiedy dojdzie do kryzysu? Wielu nie wytrzymuje i skacze z dachów lub strzela sobie w głowę. Zaskakująca jest pozycja dziewiąta, na której znajduje się zawód kręgarza. Skąd duża liczba samobójców wśród przedstawicieli tej profesji? Zakłada się, że chodzi o potrzebę bycia „pod telefonem”, ale też o to, że zwykle tacy specjaliści pracują samodzielnie, a brak wsparcia w wykonywaniu obowiązków może być dla nich męczący. Dziesiątkę zawodów o najwyższym wskaźniku samobójstw zamyka urbanista, który poświęca pracy większość życia, jest odpowiedzialny za wiele spraw jednocześnie, a efekt finalny jego projektów nie zawsze jest zgodny z zamysłem, co może być frustrujące.
Tuż poza dziesiątką uplasowali się agenci nieruchomości. Pomijając fakt, że handlują towarem o dużej wartości, a to wymaga od nich nie lada odpowiedzialności, to muszą starać się zachwalać domy i mieszkania, czyli muszą o nich wiele wiedzieć, a przy tym muszą pozostawać uprzejmi nawet, gdy są zmęczeni. Do tego nieczęsto okazuje się, że nawet najlepsza prezentacja nieruchomości nie przynosi efektów, ponieważ potencjalnego klienta nie stać na określone lokum. Prawnicy znaleźli się na 12. pozycji. Nieograniczone zasoby wiedzy, którą muszą niemal stale pogłębiać, stres i odpowiedzialność za ludzi, których bronią jako adwokaci, oskarżają jako prokuratorzy i skazują jako sędziowie powodują, że łatwo tu o depresję, przemęczenie, wypalenie zawodowe. 13. lokata należy natomiast do naukowców. Co robią na tej liście? To właśnie oni poświęcają życie na badania, które czasem dają efekt po wielu latach intensywnej pracy, a czasem nie dają go wcale. Gorzej, jeśli wyniki badań okazują się być rozczarowujące. Do tego dochodzi jeszcze stała potrzeba doszkalania się. W dalszej kolejności pojawiają się rolnicy. Ich pracę można zaliczyć do jednej z najcięższych. Codziennie muszą rano wstawać i ciężko pracować do późnych godzin. Rzadko mogą pozwolić sobie na urlop, a ich dochody w dużej mierze zależą od pogody i urodzaju występującego w danym roku, a nie od wkładu pracy. Dopiero na 15. miejscu znaleźli się policjanci, których praca jest niebezpieczna i wymaga ogromnej odporności psychicznej. Codziennie spotykają się z przestępcami, co zagraża ich życiu, a styczność z ofiarami może nadwątlić ich wiarę w człowieka.
Mimo wszystko wypalenie zawodowe lub depresja mogą dotknąć każdego człowieka, bez względu na zawód, jaki wykonuje. Jak trudno czasem poradzić sobie w pracy ze swoimi nadmiernymi emocjami, przekonaliśmy się ostatnio na przykładzie pilota samolotu Germanwings, który cierpiąc na depresję i chcąc popełnić samobójstwo, świadomie rozbił maszynę ze 150 osobami na pokładzie. Dlatego też widząc pierwsze oznaki wyczerpania, warto udać się do specjalisty lub wziąć dłuższe wolne. To zawsze lepsze od rozwiązania ostatecznego, jakim jest odebranie sobie życia.
Czy można prosić o źródło wyników badań? Z którego roku są? Chodzi o to, które zawody mają najwyższy współczynnik - czy są to dane świeże czy jednak starsze.
