Wśród propozycji senatorów zawartych w ustawie o niesamodzielności znalazł się czek na 800-1200 złotych do wykorzystania w zakładach zajmujących się starszymi osobami.
W myśl proponowanych zapisów rodzina osoby niedołężnej, która zamierza ją umieścić w domu pomocy społecznej czy domu dziennego pobytu, będzie mogła liczyć na czek, który finansuje budżet państwa. Jego wysokość będzie zależna od stopnia niepełnosprawności głównego zainteresowanego.
Ponadto ustawa proponuje tzw. opiekę krewniaczą. Członek rodziny, który chciałby zająć się obłożnie chorym i zrezygnowałby z pracy, otrzymałby czek w takiej samej wysokości. Senatorowie zastrzegają, że nie byłaby to gotówka, ale budżet opłaciłby takiej osobie składki ZUS, NFZ oraz refundował zakup środków sanitarnych i pielęgnacyjnych. Opiekun miałby zapewnioną również "opiekę wytchnieniową" – darmowy pobyt podopiecznego w ośrodku, podczas 2 do 4 tygodni urlopu.
Cała sprawa jak zwykle rozbija się o kwestię finansową – taki system pochłaniałby 10-12 mld złotych rocznie, a jego koszty byłby coraz wyższe. Aktualnie takie świadczenie objęłoby około miliona Polaków. W 2030 roku byłoby ich już 2,5 mln. Zdaniem pomysłodawców z Platformy Obywatelskiej 4 mld złotych pochodziłoby z wypłacanego obecnie wszystkim obywatelom po 75. roku życia dodatku pielęgnacyjnego, a część ze świadczenia pielęgnacyjnego adresowanego przede wszystkim do niepełnosprawnych dzieci.
