Jeden z najbardziej wpływowych ludzi w Bawarii - Wilfried Scharnagl, napisał książkę „Bayern kann es auch alein” (Bawaria może być też sama), w której proponuje, by ten największy niemiecki kraj związkowy ogłosił niepodległość. Jeżeli Bawaria faktycznie stałaby się samodzielna, nie musiałaby dopłacać do biedniejszych landów na północy - pod względem potencjału gospodarczego byłaby siódmym krajem UE.
- Pod względem liczby ludności i potencjału gospodarczego niepodległa Bawaria byłaby siódmą co do wielkości gospodarką Unii Europejskiej. Byłoby to wspaniałe i stabilne średniej wielkości państwo - powiedział Scharnagl niemieckiej prasie.
Wilfriedowi nie podoba się, że zbyt dużo pieniędzy przekazywanych jest poza region. Jeden z czołowych polityków rządzącej Bawarią Chrześcijańskiej Unii Ludowej (CSU) ze smutkiem wspomina datę 21 stycznia 1871 r., gdy bawarski parlament zgodził się na wejście dotychczas niezależnego królestwa w skład ówczesnej II Rzeszy.
Bawarczycy dysponują silnym poczuciem odrębności regionalnej. Różnice dotyczą nie tylko poziomu życia, lecz także wyznania, używanego dialektu, a nawet sfery kulinarnej. W regionie pod Alpami wypracowali sobie poziom życia o 13 proc. wyższy niż średnia niemiecka. W tym roku w ramach podatku solidarnościowego Monachium przekaże władzom federalnym 3,4 mld euro.
W ślad za Bawarią mogłyby pójść inne regiony świata, np. Włochy, gdzie północ kraju jest znacznie bardziej zamożna od południa. Stąd Liga Północna (LN) domaga się niepodległości dla Padanii. Z kolei w belgijskiej Flandrii poziom życia tak wzrósł po II wojnie światowej, że kraina historyczno-geograficzna położona wzdłuż wybrzeża Morza Północnego chciałby się usamodzielnić.